เส้นทาง logistics ในภูมิภาค

พม่า - ไทย - ลาว - เวียดนาม

ส่วนหนึ่งของ พรบกู้ 2 ล้านๆ เพื่อสร้าง East-west economic corridor สี่ประเทศ พม่า ไทย ลาว เวียดนาม

1. เมาะตะมะ    ตาก     พิษณุโลก        อุดร     หนองคาย        เวียงจันทน์ (หลวงพระบาง) ฮานอย

2. ย่างกุ้ง        เมาะละแหม่ง   ทวาย   กาญ    กรุงเทพ                    ปักเซ   เว้ ดานัง ฮอยอัน

3. ทวาย-กาญจนบุรี-กรุงเทพฯ-ชลบุรี (แหลมฉบัง) เป็นการเชื่อมท่าเรือน้ำลึกทวายกับท่าเรือน้ำลึกแหลมฉลัง

AEC

ที่มา http://www.bangkokbiznews.com/home/details/business/ceo-blogs/supavut

สรุปว่าเสรีทางการค้าหมายถึง เสรีการค้าและบริการ เสรีการเงิน และเสรีแรงงาน

เสรีการค้าและบริการ:

การแข่งขันก็จะเกิดขึ้นสูงมากเช่นกันเพราะโยกย้ายทรัพยากรได้เหมือนๆกัน เราแข่งกันประเทศในภูมิภาคได้ ประเทศในภูมิภาคก็แข่งกับเราได้ ในการแข่งขันบีบให้เกิดการควบรวมกิจการเพื่อลงต้นทุนผลิตต่อหน่วยแย่งตลาด สินค้าในไทยจะเข้าแทรกแทรงสินค้าจากต่างประเทศ และก็ถูกสินค้าจากต่างประเทศในภูมิภาคเข้าแทรกแทรงตลาดเช่นกัน มีการเทกโอเวอร์กิจการกันอย่างแพร่หลาย เพื่อให้ธุรกิจหรือกิจการใหญ่ขึ้นแข็งแรงมากขึ้น ตลาดเติบโตร่วมกันจาก 70 ล้านคน เป็น 600 ล้านคน เราจะเห็นข้อตกลงทางการค้า การควบรวมกิจการ การเข้า take over ของกิจการขนาดใหญ่มากยิ่งขึ้น 

เสรีการเงิน:

ภาคเอกชนขยายตัวรวดเร็วมากข้ามพรมแดนเป็นบริษัทมหาชนข้ามชาติ ผลิตในประเทศหนึ่ง ส่งไปขายอีกประเทศ สำนักงานอยู่อีกประเทศ และอาจจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ของอีกประเทศ เสมือนว่าทั้งภูมิภาคในเขตการค้าเสรีเป็นประเทศเดียวกันอย่างไร้พรมแดน ตลาดหุ้นจะโตขึ้นเพราะตลาดหุ้นเป็นสัญลักษณ์ของการเปลี่ยนแปลงขยายตัวทุนนิยม ที่ตามมาคือการแก้กฎหมายให้ต่างชาติเข้ามาถือครองหุ้นได้มากกว่าที่ดำเนินการอยู่ในทุกวันนี้ ธุรกิจที่สมาชิกอาเซียนสามารถถือครองหุ้นได้ 70% ได้แก่ ธุรกิจบริการ ไอที ท่องเที่ยว การบิน เฮลธ์แคร์ (4 รายการนี้ดำเนินได้แล้วในปัจจุบัน) และโลจิสติกส์ และ 7 การลงทุนซึ่งได้แก่ ด้าน เกษตร ยาง ออโตโมทีฟ เฟอร์นิเจอร์ การเงิน ประกันชีวิต ประกันวินาศภัย ซึ่งเชื่อว่าต่อไป จะถือหุ้นได้ถึง 100% ขณะที่ประเทศนอกกลุ่มถือหุ้นได้ไม่เกิน 49% ซึ่งหมายรวมถึงทั้งธุรกิจการเงิน ธุรกิจประกันชีวิต ธุรกิจประกันภัย ด้วยในท้ายที่สุดไม่ใช่เปิดลงทุนเฉพาะด้านอย่างที่เราได้ตกลงกันแล้วในขณะนี้ และจะไม่หยุดแค่เปิดเสรีลงทุนเพียงแค่นี้เท่านั้น จะต้องเปิดเพิ่มเสรีการลงทุนเพิ่มอีก (ข้อมูลจาก http://www.thai-aec.com/777#ixzz2QzA00tcO)

เสรีแรงงาน

คนเกิดและเติบโตในประเทศหนึ่งสามารถมาเข้าเรียนในอีกประเทศหนึ่ง และทำงานในอีกประเทศหนึ่ง ความต้องการต่อยอดความรู้เกิดขึ้นอันเป็นผลจากการแข่งขัน มหาวิทยาลัยเปิดเพิ่มขึ้นมาก คนรู้ภาษามากขึ้น

เรื่องต่อไปที่ต้องพูดต่อคือ ระบบขนส่ง logistics ที่จะสัมพันธ์กับ เสรีการค้า และเสรีแรงงาน 

ที่มา http://www.bangkokbiznews.com/home/details/business/ceo-blogs/supavut/20130204/488508/%E0%B9%80%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%A9%E0%B8%90%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%99.html

อิทธิพลของจีนต่อค่าเงินดอลล่าร์

กว่าครึ่งหนึ่งของทุนสำรองของจีน(2ล้านๆUSD)เก็บในรูปเงินดอลล่าร์ ดังนั้นจีนจึงสามารถกำหนดทิศทางค่าเงินดอลล่าร์ได้ อย่าว่าแต่ขายเงินออกมาเลย แค่ไม่รับซื้อเงินดอลล่าร์เพิ่มเติมก็ส่งผลให้เงินดอลล่าร์อ่อนได้แล้ว

เงินดอลล่าร์

เมื่อรัฐบาลสหรัฐกำหนดงบประมาณขาดดุลทำให้ประเทศต้องก่อหนี้โดยการออกพันธบัตรจำนวนมากเพื่อนำมากระตุ้นการลงทุนและสร้างงาน และขายพันธบัตรกับธนาคารกลางของชาติต่างๆ ในขณะเดียวกันรัฐบาลสหรัฐเองก็ต้องพิมพ์เงินออกมามากเช่นกันเพื่อซื้อพันธบัตรบางส่วนของตนเองเพื่อพยุงอัตราดอกเบี้ยพันธบัตรไว้ไม่ให้สูงเกินไป แต่การทำเช่นนี้ก็จะเกิดผลกับความมั่นใจที่จะถือสินทรัพย์ที่เป็นเงินดอลล่าร์

จริงอยู่สหรัฐสามารถพิมพ์เงินดอลล่าร์ออกใช้ได้เท่าที่ต้องการ เพียงเพราะเงินดอลล่าร์ได้รับการยอมรับในฐานะสกุลเงินแลกเปลี่ยนทางการค้าระหว่างประเทศ การที่มีคนยอมถือเงินดอลล่าร์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่ต้องการขายคืน ก็เท่ากับสหรัฐออกตราสารหนี้ที่ไม่ต้องจ่ายดอกเบี้ยและไม่ต้องคืนเงินต้น แต่สหรัฐจะทำอย่างนี้ได้ต่อไปก็ด้วยเงื่อนไขที่เศรษฐกิจของประเทศแข็งแกร่งอยู่ แต่ถ้าในสถานการณ์เช่นนื้ที่ประเทศมีหนี้สินมากขึ้น แต่กลับผลิตเงินมากเกินไป ความน่าเชื่อถือในฐานะที่เป็นเงินสกุลค้าขายระหว่างประเทศจะลดน้อยลง ความต้องการเงินดอลล่าร์จะน้อยลง ทำให้ค่าเงินอ่อนลง จะว่าไปเงินที่อ่อนลงก็ดีเพราะช่วยกระตุ้นการส่งออกของสหรัฐ แต่ถ้ามองให้ดีไม่น่าจะคุ้มเพราะ ปริมาณเงินดอลล่าร์หมุนเวียนอยู่ทั่วโลก เมื่อเงินดอลล่าร์อ่อนย่อมส่งผลต่อความน่าเชื่อถือในฐานะสกุลเงินโลกทันที และประโยชน์ที่ได้รับจากการพิมพ์เงินมากมายตามใจชอบก็จะหมดไป

พลังของการออม vs นโยบายขาดดุลงบประมาณ

ระดับจุลภาค
บริษัทที่มีเงินออมหรือทุนสำรองสูงสามารถสร้างรายได้ให้ผู้ถือหุ้นได้โดยแปลงจากกำไรสะสมเป็นมูลค่าหุ้นที่สูงขึ้นหรือแบ่งออกเป็นปันผลประจำปีให้ผู้ถือหุ้น พนักงานของบริษัทเอง กรรมการบริหาร หรือผู้ถือหุ้นเอง หากมีเงินออมก็สามารถสร้างรายได้จากการปล่อยกู้ภายในองค์กรได้ในยามที่บริษัทต้องการขยายกำลังผลิต ทำให้เติบโตไปพร้อมๆกับความก้าวหน้าขององค์กร เกิดความรักในองค์กร และยังเป็นการลดภาระหนี้จากภายนอกองค์กรให้กับบริษัทซึ่งอาจมีภาระดอกเบี้ยสูงกว่าหนี้ในองค์กร

ระดับมหภาค
ประเทศที่มีเงินออมภาคประชาชนสูงประชาชนสามารถสร้างรายได้จากการปล่อยกู้ภายในประเทศในยามที่ประเทศกำลังขยายตังทางเศรษฐกิจ ผ่านการซื้อพันธบัตรของรัฐ ทำให้เติบโตไปกับความก้าวหน้าของประเทศ ทำให้รักประเทศ และยังเป็นการช่วยลดภาระหนี้สินและดอกเบี้ยที่ต้องจ่ายกับต่างประเทศอีกด้วย เช่นกรณีญี่ปุ่นหลังสงครามเป็นต้น

งบประมาณขาดดุลมีผลอย่างไร
การตั้งงบประมาณขาดดุลก็เพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจผ่านการลงทุนที่เพิ่มขึ้นของรัฐ และการลดภาษีเพื่อกระตุ้นการใช้จ่าย แต่นั้นหมายความถึงเงินออมภาคประชาชนจะลดน้อยลงด้วย เมื่อภาคประชาชนมีการออมน้อยลงในขณะที่รัฐและเอกชนต้องการเงินลงทุนมากขึ้น ธนาคารจึงถูกบีบให้เพิ่มอัตราดอกเบี้ยเงินฝากสูงแต่ดอกเบี้ยเงินกู้ต่ำ เป็นผลให้เงินทุนต่างประเทศไหลเข้ามากขึ้น เมื่อเงินต่างประเทศไหลมากขึ้นความต้องการเงินบาทสูงขึ้นค่าเงินบาทก็แข็งขึ้น เป็นผลต่อภาคส่งออกที่หดตัวหรือนำไปสู่การขาดดุลการค้าในที่สุด