เพลงนี้เป็นกำลังใจให้ผมเอง และผู้ไม่ยอมแพ้ต่อชะตาชีวิตทุกคนครับ... คิดถึง คุณจิตร ภูมิศักดิ์ แต่งได้ดีจริงๆ แล้วยังเป็นปรัชญาอีก ...มีอย่างที่ใหน ให้เยอะเย้ยความทุกข์ยาก! แต่ทำได้ครับเพียงมีี 'แสงดาวแห่งศรัทธา' (ชื่อเพลง) ยังไงล่ะครับ ถ้าศรัทธานั้นเป็นศรัทธาที่ดี ก็จะเกิดพลังในตัวคือ 'จิตตะ' ซึ่งก็จะเป็นแรงขับเคลื่อนให้เกิด 'วิริยะ' ตามหลักอิทธิบาท4 อย่างนี้นี่เองที่พระพุทธเจ้าพูดว่า 'วิริเยนะ ทุกขมัจเจติ' คือบุคคลล่วงทุกข์ได้ด้วยความเพียร ความเพียรที่ว่าก็มาจากศรัทธานั้นเอง ความทุกข์ และความเพียรจึงสัมพันธ์กันได้ในลักษณะเช่นนี้ สรุัปคือ... หากเราลุแก่ความเพียร โดยมีศรัทธาเป็นที่ตั้งเสียแล้ว เราก็จะสามารถหัวเราะเยอะความทุกข์ได้อย่างมีความสุขครับ ซึ่งนั้นก็น่าจะเป็นปรัชญาตามหลักพุทธของเพลงนี้ครับ



เท่าที่ทราบ คุณจิตร ภูมิศักดิ์ เขียนบทเพลงนี้จากในคุก เมื่อมองไปบนท้องฟ้าเห็นดาว จึงเปรียบแสงดาวที่เห็นเป็นแสงดาวแห่งศรัทธาที่เขามีในการต่อสู้เพื่ออุดมการณ์ แต่ความศรัทธาของคุณจิตรเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองห้วเอียงซ้าย (แค่30 องศา) อย่่างที่คุณจิตรพูดไว้เอง ซึ่งไม่มีอะไรผิดเพราะเป็นอุดมการณ์ที่บริสุทธิ์ ไม่เหมือนการก่อความวุ่นวายที่เกิดขึ้นที่กรุงเทพวันนี้ ในขณะที่ผมกำลังเขียนอยู่นี้ ที่ต่อสู้กันอย่างไร้สาระ (จริงๆมีสาระ แต่เป็นสาระที่ไร้สาระ!) แล้วอ้างอุดมการณ์ คุณจิตรถูกรัฐบาลต่อต้าน และถูกยิงเสียชีวิตในที่สุด นับเป็นการสูญเสียอันยิ่งใหญ่ของ นักปราชญ์ นักคิด นักเขียน นักอักษรศาสตร์ ในบ้านเรา ที่จากไปก่อนวัยอันควร